بانوی آیینه ها
خواستم گویم ز عشق ، قلبم گرفت
زآتش عشق علی آتش گرفت
عشق یعنی سوختن در تاب او
خود نیالودن بجز با نام او
عشق یعنی با علی معنا شدن
در کنار مرتضی زهرا شدن
عشق یعنی نام زهرا و علی
در کنار هم جدایی ناپذیر
عشق یعنی لحظه های احتضار
مادری در بستر خود بی قرار
بی قرار از بهر یاری ولی
او نباشد ، نیست کس ، یار علی
عشق یعنی آیه امن یجیب
زیر لبها ، بهر درمان حبیب
عشق یعنی آتش عشق علی
یعنی آن چاه پر از اشک علی
عشق یعنی ناله های مرتضی
در فراق بانوی آیینه ها
عشق یعنی غربت چاه و گلاب
دفن مَه در پیش چشم ماهتاب
عشق یعنی دانه های اشک پاک
غسل داد آن ماه را در زیر خاک
عشق یعنی واژههای غم فشان
مادری مظلوم … قبری بی نشان
______________________
_______________________