این اصطلاح رایج که عمدتا به عنوان یک دشنام به کار می رود ریشه ای مبهم و پر از اختلاف نظر دارد . از جمله موارد زیر :
۱- برخی ریشه این اصطلاح را از دوران مصر باستان می دانند که در آن دوران ظاهرا وامداران مومیایی پدر خود را در رهن وام دهنده می گذاشتند و وام دهنده تهدید می کرد که اگر قرضت را ندهی پدرت را می سوزانم و لابد پدر بعضی ها هم سوخته می شد و می گفتند فلانی پدر سوخته است… ( به نظرم خیلی منطقی نمی آید و بیشتر افسانه است )
۲- برخی می گویند وقتی اعراب به ایران حمله کردند گروهی از مردان زرتشتی را سوزاندند و خانواده شان را به اسارت بردند.بعدها وقتی از آنان می پرسیدند که مثلا این بچه کیست می گفتند این پدر سوخته است!!(حالا چرا اعراب به فارسی سلیس حرف می زدند ؟بماند…)
۳- گروهی هم ریشه این اصطلاح را به دوران شاه اسماعیل صفوی منتسب می کنند که طی آن این سلطان خونریز که انتقام ها و فجایع بسیاری به وی نسبت داده شده از کشته ها پشته ساخت و حتی اجساد بسیاری از مخالفینش را از گور ها به در آورد و سوزاند. به همین دلیل هم این گروه از محققین ریشه اصطلاح پدر سوخته را به دوران صفویه منسوب نموده اند.
۴- برخی هم این اصطلاح را تغییر یافته می دانند مثلا به بچه های غلامان سیاه می گفته اند پدر سوخته و …که این هم بعید است چون اصطلاح پدر در آوردن هم تقریبا همیشه همراه پدر سوخته به کار می رفته است.